روز 15 شعبان ، روز ميلاد نور ، روز ميلاد دوازدهمين حجّت خدا و دوازدهمين خورشيد آسمان امامت ، روز ميلاد منجي عالم بشريت ، مهدي آل محمد عجّل ا... تعالي است . ر اين روز حضرت مهدي عجل ا... به دامان پر مهر مادري صبور و پاكدامن قدم نهاد .

شيعيان در اين روز به يُمن قدوم آخرين ذخيره الهي مسرورند و سعي مي كنند با انجام اعمالي در اين روز ، ثابت كنند كه زمينه ساز ظهور او هستند .

ولي متأسفانه ، همانطور كه همه مي دانيد در چند ساله اخير ، جشن ميلاد آن حضرت به گونه اي برگزار مي شود كه در شأن شيعيان نيست و با آهنگ هاي لهو و لعب ، اختلاط هاي زننده و نابجا و اسراف گري هاي فراوان آميخته شده است و به عبارتي در بعضي موارد به مجالس گناه تبديل شده است .

ما بايد بدانيم كه اين كارها نه سعادت خودمان را در پيش دارد و نه لبخند رضايت مولايمان را .

بياييد تكاني به خودمان بدهيم ؛ مسير اصلي را كه همان صراط مستقيم است ، بشناسيم و در آن گام برداريم . همه اعمالمان را از وقتي كه صبح زود چشم باز مي كنيم در جهت رضاي خدا و رضاي مولايمان قرار دهيم و بيش از اين به خودمان ، دينمان و مولايمان ظلم نكنيم .

هر كدام از ما بايد در چنين موقعي اين مسؤليت را بر دوش خود احساس كنيم كه نبايد دل آقايمان صاحب الزّمان را به درد بياوريم و نبايد اجازه بدهيم كه ديگران نيز اين كار  ( = گناه كردن و شكستن دل امام زمان عجل ا... ) را بكنند .

بياييد با هم در اين روز بهترين كار را انجام دهيم و به مساجد برويم و براي تعجيل در فرج امام زمان عجل ا... ، دعا كنيم و اعمال مخصوص اين روز را بجا بياوريم . و هميشه موقع دعا كردن اولين خواسته ما از خدا اين باشد .

اللهم عجل لولیک الفرج

خروج و قيام دابّة الارض در زمان ظهور مهدي عجّل الله مي باشد و روايات زيادي وارد شده كه منظور از آن ، اميرالمؤمنين عليه السّلام مي باشد . از جمله :

در بحار ، از ابو عبدالله جدلي آورده كه گفت :

بر علي بن ابي طالب عليه السّلام وارد شدم ، به من فرمود : آيا سه مطلب را به تو خبر ندهم پيش از آنكه بر من و تو كسي وارد شود ؟ عرض كردم : چرا ؛ فرمود : من بنده خدايم و من دابّة الارض هستم و راستگوي زمين و عدل آن و برادر پيامبرش مي باشم ؛ آيا تو را خبر دهم تو را به انف و عين مهدي ؟ عرض كردم : آري ، پس آن حضرت دست بر سينه خود زد و فرمود : من .

-       انف به معني سيد و آقا در امور و عين به معني آن است كه مثل خود شيء ، باشد . پس اميرالمؤمنين عليه السّلام مقتداي مهدي عجّل الله در افعالش و عين او ، انگار خود اوست .

در بحار از حضرت امام صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود :

مردي به عمّار بن ياسر گفت : اي ابو اليقظان ، آيه اي در كتاب خدا هست كه قلبم را تباه كرده و مرا به شك انداخته است . عمّار گفت : كدام آيه ؟ آن مرد گفت : آنجا كه خداوند متعال مي فرمايد :

وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ  ( نمل . آيه 82 )

و هنگامي كه وعده عذاب ما بر آنان تحقق يافت ، بر ايشان دابّة الارض ( جنبنده اي از زمين ) بر آوريم كه با آنان سخن گويد كه مردم به آيات ما يقين نمي داشتند .

اين كدام دابّه است ؟ عمّار گفت : به خدا قسم نمي نشينم و غذا نمي خورم و نه چيزي مي آشامم تا اينكه آن را به تو نشان دهم .

سپس با آن مرد به سوي اميرالمؤمنين عليه السّلام شتافت . آن حضرت خرما و كره تناول مي كرد ؛ به عمّار فرمود : پيش بيا اي ابو اليقظان . عمّار نشست و شروع به خوردن كرد . آن مرد تعجب كرد و وقتي عمّار برخاست به او گفت : سبحان الله اي ابو اليقظان ، تو سوگند خوردي كه چيزي نخوري و نياشامي و ننشيني تا آن را ( دابة الارض ) به من نشان دهي ! عمّار گفت : اگر تعقّل كني متوجه مي شوي كه آن را به تو نشان داده ام .

کتاب مکیال المکارم

کودک چگونه امام و رهبر باشد در حالی که تکلیف ندارد زیرا به حد بلوغ نرسیده است و چون بر اعمالش عقوبت مترتب نیست ممکن است لغزش هایی از او سر زند که با مقام و شأن امام سازگاری ندارد ؟ 

 بلوغ در حقیقت رسیدن به حد رشد عقلانی است و علت اینکه برای نوجوانان سن بلوغ را 15 سال قرار داده اند این است که غالباً در این سن آنها به رشد عقلانی می رسند ولی اگر افرادی در کودکی به طور یقین و قطع به حدّ اعلای کمال و رشد رسیدند که در این صورت اطاعت چنین شخصی به عنوان امام جایز است و در غیر این صورت امامت این افراد بی معنا خواهد بود . از آنجا که این افراد عقل کاملی داشته و از مقام عصمت بهره مند هستند هرگز کار ناشایست انجام نخواهند داد .

ما خود ، رئیس خود را زندانی کرده ایم ؛ ما مثل طایفه و گروهی هستیم که رئیس خود را حبس نموده است و در بلایا خود تصمیم جنگ و یا صلح را اتّخاذ می کند !

خودمان کرده ایم و اجازه نمی دهیم بیاید  قضایا را حل کند با این که می دانیم اگر بیاید می تواند مشکلات را حل کند ولی باز او را مبحوس کرده ایم بنابراین اگر میلیون ها نفر هم با او موافق باشند او مثل شخص وحید و تنهاست که هیچ ناصر و معین و یار و یاوری ندارد زیرا ما در بیداری درست به وظیفه خود عمل نمی کنیم با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجّد به جا آوریم ؛

اگر توفیق شامل حال انسان گردد از خواب بیدار می شود و مشغول تهجّد می گردد ولی اگر توفیق نباشد چنان چه بیدار هم بشود از آن بهره نمی برد .

آیت الله محمد تقی بهجت رحمت الله علیه

در كتاب دلائل الامامه از حكيمه خاتون عليها السلام دختر حضرت جواد عليه السّلام نقل كرده است كه گفت :

امام عسكري عليه السّلام ، روزي به من فرمود :

عمّه جان دوست دارم امشب نزد ما افطار كني ، زيرا امر مهمّي در آن به وقوع مي پيوندد . ( 1 )

عرض كردم : آن امر مهم چيست ؟

فرمود : إن القائم من آل محمّد يولد في هذه الليلة .

همانا آن قيام كننده از آل محمّد امشب بدنيا مي آيد .

عرض كردم : از چه كسي متولد مي شود و مادرش كيست ؟

فرمود : نرجس

حكيمه خاتون گويد : وارد خانه شدم ، اول كسي كه با من برخورد كرد حضرت نرجس خاتون عليها السلام بود .

به من گفت : عمّه جان ؛ فداي شما شوم حالتان چطور است ؟

به او گفتم : بلكه من فداي شما شوم اي سرور زنان اين عالم ؛ چون كفشهايم را بيرون آوردم نرجس خاتون آمد كه آب روي پاهاي من بريزد ، او را قسم دادم كه چنين نكند و گفتم : بدان خداوند تبارك و تعالي تو را به نوزادي گرامي داشته است كه امشب به دنيا خواهد آمد ، با شنيدن آن جامه اي از وقار و هيبت نرجس را پوشانيد ، و من به او بارداري و اثري از آن نديدم .

سؤال كرد : چه وقت آن نوزاد به دنيا خواهد آمد ‌؟ دوست نداشتم وقت مشخصي را ذكر كنم مبادا دروغ گفته باشم لذا به گفتم : امام عسكري عليه السّلام فرموده است : در سپيده اول صبح .

وقتي كه افطار كردم و از نماز فارغ شدم خوابيدم و نرجس عليها السلام با من خوابيد ، سپس براي نماز شب از خواب بيدار شدم و نرجس عليها السلام نيز بيدار شد ، نماز را خواندم و به انتظار فرا رسيدن صبح نشستم ، نرجس به استراحت پرداخت ، چون گمان كردم صبح نزديك شده براي جستجو از طلوع فجر بيرون آمدم و به آسمان نگاه كردم ، ستارگان را ديدم كه ناپديد گشته اند و فجر اول خيلي نزديك شده است ، سپس برگشتم و گويا شيطان مرا به وسوسه انداخت .

امام عسكري عليه السّلام از اطاق مجاور مرا صدا زد و فرمود :

عمّه جان شتاب مكن ، پس گويا آن امر انجام شد .

و او سجده كرد و شنيدم در دعايش چيزي مي گفت كه نفهميدم و ندانستم چيست ؟ در اين هنگام پايداري و آرامش يافتم . چيزي نگذشت كه احساس كردم نرجس به خود حركتي داد ، به او گفتم : نترس ، خدا نگهدار تو باشد . روي سينه من قرار گرفت و كودك را به طرف من رها كرد و خود سجده كنان بر زمين افتاد و كودك را ديدم كه به حال سجده روي زمين قرار گرفته است .

او در سجده اش به توحيد و نبوت و امامت اقرار كرد و فرمود :

لا اله الّا الله ، محمّد رسول الله و علي حجّت الله .

معبودي جز خداوند نيست ، محمّد صلي الله عليه و آله فرستاده خدا و علي حجّت پروردگار است .

آنگاه يكايك امامان را تا پدر بزرگوارش برشمرد . امام عسكري عليه السّلام  مرا صدا زد و فرمود :

عمّه جان پسرم را نزد من بياور ، خواستم او را اصلاح كنم و پاكيزه گردانم ، ديدم به هيچگونه اصلاح نيازي ندارد و كاملاً تميز و پاكيزه است .

كودك را نزد امام بردم ، امام عليه السّلام  نور ديده اش را بغل گرفت ، صورت و دست و پاي مبارك او را بوسيد و زبان خويش را در دهان آن طفل نهاد و اسرار و معارف الهي را به او چشانيد و سپس به او فرمود :

فرزندم بخوان .

آن مولود مبارك ، لب ها را گشود و خواندن قرآن را از « بسم الله الرحمن الرحيم » آغاز كرد .

سپس امام عليه السّلام  بعضي از كنيزان را كه مي دانست راز نگهدار هستند و اين خبر را فاش نمي كنند فرا خواند و نوزاد را به آنها نشان داد و فرمود :

بر اين طفل سلام كنيد و او را ببوسيد و بگوييد : تو را به خدا سپرديم ، و باز گرديد . بعد از آن فرمود : عمّه جان ، نرجس را بخوان تا نزد من آيد .

او را صدا زدم و گفتم : امام عليه السّلام تو را خواند كه نوزادت را ببيني و با او وداع كني و من پس از مشاهده آن امر مهم و گذراندن آن شب تاريخي به خانه برگشتم .

فردا وقتي به محضر امام عليه السّلام رسيدم نوزاد را نزد آنها نيافتم ، ولادت مسعود او را به آن حضرت تبريك گفتم و از ايشان سراغ نوزادش را گرفتم ، به من فرمود :

يا عمّه ؛ هو في ودايع الله الي أن يأذن الله في خروجه .

او در امان خدا و تحت حمايت او است تا اينكه خداوند به او اجازه خروج دهد . ( 2 )

·        طبري در همان كتاب روايت ديگري نظير اين روايت ذكر كرده و مختصري اضافه دارد كه در اينجا نقل مي كنيم :

نرجس عليها السلام نوزادي كه گويا ماه پاره اي بود به دنيا آورد ، بر بازوي راست او نوشته شده بود : « جاء الحق و زهق الباطل إنّ الباطل كان زهوقا » حق پايدار شد و باطل نابود گرديد و به راستي كه باطل از بين رفتني است و بقا ندارد . ( اسراء . 81 )

امام مدّتي با او اظهار محبت كرد و گفتگو نمود تا لب به سخن گشود و آنگاه يكايك امامان را برشمرد تا به خودش رسيد ، و براي دوستانش دعا كرد كه خدا به دست او فرج و گشايشي حاصل فرمايد .

سپس بين من و امام عليه السّلام تاريكي فاصله انداخت و بعد از آن ، نوزاد را نديدم . عرض كردم : اي سرور من ، آن نوزادي كه نزد خدا گرامي است كجا رفت ؟ فرمود ؟

آنكه از تو به آن كودك سزاوار تر است او را گرفت .

من از جا برخاستم و به منزل برگشتم ، بعد از چهل روز به خانه امام عسكري عليه السّلام شرفياب شدم ، پسر بچه اي را ديدم كه در ميان خانه راه مي رود ، چهره اي از چهره او زيباتر ، لغتي از لغت او فصيح تر ، كلامي از كلام او دلنشين تر نديده بودم .

به امام عرض كردم : اين كيست كه با اين اوصاف مي بينم ؟ فرمود :

اين همان مولود عزيز و گرامي نزد خداست .

عرض كردم : او بيشتر از چهل روز نيست كه به دنيا آمده در حالي كه شبيه چهل روزه ها نيست . امام تبسّمي نمود و فرمود :

عمّه جان ، آيا نمي داني كه ما طايفه امامان در هر روز به اندازه يك هفته ديگران ، در هر هفته به اندازه يك ماه و در هر ماه به اندازه يك سال آنها رشد مي كنيم . ( 3 )

1 – امام عسكري عليه السّلام اين بانوي با عظمت را كه دختر امام جواد عليه السّلام و خواهر امام هادي عليه السّلام و عمّه آن حضرت و سر آمد بانوان شيعه در آن زمان بود را دعوت كرد تا آنجا بماند و شاهد عيني ولادت آن آخرين ذخيره الهي باشد و پس از چند روز كه به محضر آن حضرت شرفياب شد ، امام عليه السّلام به او فرمود :

عمّه جان ، هنگامي كه من از دنيا رفتم و شيعيانم دچار اختلاف شدند به افراد مورد اعتماد قصّه ولادت او را بگو ، ولي بايد اين داستان پيش تو و آنها پنهان باشد ...

2 – دلائل الامامة : 497 ح 93 ، تبصرة الولي : 15 ح 3 .

3 – دلائل الامامة : 500 ضمن ح 94 ، تبصرة الولي : 19 ضمن ح 4 .

در « انجيل » چنين مى خوانيم :::

كمرهاى خود را بسته ، چراغهاى خود را افروخته بداريد و شما مانند كسانى باشيد كه انتظار آقاى خود را مى كشند كه چه وقت از عروسى مراجعت كند . تا هر وقت آيد و در را بكوبد ، بى درنگ براى او باز كنند .   

خوشا به حال آن غلامان كه آقاى ايشان چون آيد ، ايشان را بيدار يابد ... پس شما نيز مستعد باشيد زيرا در ساعتى كه گمان نمى بريد پس ايشان مى آيد ... چون برق كه از مشرق بيرون مى آيد و تا مغرب ظاهر مى گردد . آمدن فرزند انسان نيز چنين خواهد بود ... خواهند ديد فرزند انسان را بر ابرهاى آسمان كه مى آيد با قدرت و جلال عظيم ... و چون فرزند انسان در جلال خود خواهد آمد با جميع ملائكه مقدسه بر كرسى بزرگى قرار خواهد گرفت .  

در جوهره انتظار صادق و در روح منتظر خالص ، جدیّت و پشتکار ، پیگیری و تداوم بخشی وجود دارد .

 حضرت امام صادق علیه السّلام فرمودند : هر که دوست دارد از یاران قائم باشد ، پس باید انتظار بکشد و در حالی که منتظر است ، پارسایی و اخلاق نیک را در پیش گیرد . اگر ( با چنین حالتی ) از دنیا برود و بعد از مرگ او ، قائم قیام کند ، اجرش همانند کسی است که قائم را درک کند ، پس ( در کار و عمل ) بکوشید و منتظر باشید ، گوارایتان باد ای جماعت مشمول رحمت !

تو اي شيعة پاك سرشت : اين چهل وظيفه از جمله اعمالي است كه بايد پيوسته بر آن مواظبت داشته ، در زمان غيبت آن فرزانه‌ دوران ، امام عصر عجل الله تعالی بر آن اهتمام ورزي و نيز با خواندن اين دعا همواره خود را مورد عنايات خاصة آن حضرت قرار دهي. بعد از ستايش پروردگار به بزرگي و صلوات بر پيامبر اكرمصلی الله علیه و آله بگو :

1.  پيوسته بر آن حضرت و يارانش سلام و درود فرستادن ،
2.  اظهار شوق به زيارت جمال مباركش داشتن ،
3.  لقاي آن حضرت را با عافيت طلبيدن ،
4.  منتظر فرج و ظهور آن حضرت بودن ،
5.  در هر فرصتي فضايل و كمالات آن حضرت را بيان كردن ،
6.  از فراق آن حضرت غمگين و بر مظلوميّت و دوري او گريان بودن ،
7.  اعمال صالح خود را به آن حضرت تقديم و براي او زيارت نمودن ،
8.  از مال خود به آن حضرت هديه و براي سلامتي او صدقه دادن ،
9.  صفات آن حضرت را شناختن و قصد بر ياري او داشتن ،
10.  براي فتح و نصرت آن حضرت دعا نمودن ،
11.  از خداوند معرفت آن حضرت را براي خود و ديگران طلب كردن ،
12.  آن حضرت را به لقب ياد و با شنيدن نام « قائم » قيام نمودن ،
13.  براي آن حضرت دعا نمودن و بر دشمنانش نفرين فرستادن ،
14.  از خداوند درخواست اينكه ما را از ياران حضرتش قرار دادن ،
15.  اظهار محّبت به آن حضرت و مردم را تشويق به دوستي او نمودن ،
16.  به نيابت آن حضرت قرباني كردن ،
17.  به نيابت آن حضرت حج و طواف خانة كعبه نمودن ،
18.  به نيابت آن حضرت زيارت قبور ائمّه ( علیه السّلام ) كردن ،
19.  با صداي بلند براي آن حضرت دعا نمودن ،
20.  به هنگام دعا ، خداوند را به آبروي آن حضرت قسم دادن ،
21.  به وقت دعا ، اوّل براي آن حضرت دعا كردن و ظهورش را طلبيدن ،
22.  سعي در اينكه به سبب طول غيبت ،  قلبش قسي نشدن ،
23.  اهتمام در اينكه دل‌هاي مردم را به ياري آن حضرت متّحد نمودن ،
24.  بر دين او ثابت و به نغمه‌هاي مخالف گوش ندادن ،
25.  در انجام اوامر او تسليم و چون و چرا نكردن ،
26.  از معاشرت‌هايي كه او را از ياد آن حضرت غافل مي‌كند ، دوري نمودن ،
27.  در مهمّات به آن حضرت متوسّل و عريضة توسّل تقديم داشتن ،
28.  بر سختي‌ها و اذيّت و سرزنش دشمنان صبر نمودن ،
29.  براي ظهور آن حضرت وقت تعيين نكردن ،
30.  از دشمنان آن حضرت تقيّه نمودن ،
31.  خود را خادم آن حضرت و در خدمتگزاري‌اش كوتاهي نكردن ،
32.  از مدّعيان مهدويّت سؤال و پرسش نمودن ،
33.  سعي در تحصيل صفات حميده و اخلاق پسنديده داشتن ،
34.  مدّعيان نيابت خاصّه را تكذيب كردن ،
35.  توبة حقيقي نمودن تا باعث تأخير در ظهور نشدن ،
36.  اهتمام در ادا كردن حقوق مالية مردم داشتن ،
37.  علما با علم خود طريقة جواب مخالفان را به ديگران آموختن ،
38.  دعاهاي وارده را حتّي المقدور ترك نكردن ،
39.  روزهاي اعياد جمعه ، غدير، فطر ، قربان دعاي ندبه را با توجّه و حال خواندن ،
40.  روزهاي جمعه خود و فرزندان را مهمان آن حضرت دانسته و او را مخصوصاً زيارت نمودن .

ماهنامه موعود شماره 100

انتظار امري است نفساني كه آمادگي براي آنچه كه انتظارش را مي كشيم از آن بر مي آيد و ضد آن يأس و نا اميدي است ، پس هر قدر كه انتظار شديدتر باشد آمادگي و مهيا شدن قويتر خواهد بود ؛ نمي بيني اگر مسافري داشته باشي كه انتظارش مَقدَمش را به سر مي بري هر چه هنگام آمدنش نزديك تر شود مهيا شدنت فزوني مي يابد ، بلكه احياناً خوابت به بيداري مبدّل مي گردد چون انتظارت شديد است . همانطور كه مراتب انتظار از اين جهت متفاوت است از جهت محبت نسبت به كسي كه در انتظارش هستي نيز مراتي متفاوتي دارد و هرچه دوستي بيشتر باشد مهيا شدنت براي محبوب زياد تر مي شود و فراقش دردناك تر مي گردد .

بنابراين مؤمني كه انتظار آمدن مولايش مي باشد هر قدر كه انتظارش شديد تر است ، تلاشش در آمادگي براي آن به وسيله پرهيز از گناه و كوشش در راه تهذيب نفس و پاكيزه كردن درون از صفات نكوهيده و به دست آوردن خويهاي پسنديده بيشتر مي گردد ، تا به فيض ديدار مولاي خويش و مشاهده جمال انورش در زمان غيبتش رستگار شود ، همچنانكه براي بسياري از نيكان اتفاق افتاده است .

امام صادق عليه السلام مي فرمايد : هر آن كس كه خواسته باشد از ياران قائم عجل ا... شود بايد كه منتظر باشد و در حال انتظار به پرهيزكاري و خويهاي پسنديده عمل نمايد ، كه هرگاه بميرد و قائم پس از مُردنش بپاخيزد پاداش او همچون كسي خواهد بود كه دوران حكومت آن حضرت را درك كرده باشد ... 

 ( كتاب مكيال الكمارم )

كتاب منتخب الاثر به نقل از كتاب مرات الكمال از الدمعت الساكبه از شيخ محمد بن عبدالجبار آمده كه وي در كتاب مشكات الانوار گفته :

هنگامي كه دِعْبِل قصيده معروف خود را بر حضرت امام رضا عليه السّلام خواند و امام قائم عجل ا... تعالي فرجه را ياد كرد ، امام رضا عليه السّلام دست خود را بر سر نهاد و به عنوان تواضع بپا ايستاد و براي فرج آن جناب دعا كرد .

در كتاب الزام الناصب به نقل از تنزيه الخاطر آورده كه : از امام صادق عليه السّلام سبب بپا خواستن هنگام ياد نمودن لفظ قائم از القاب حضرت حجت عليه السّلام سؤال شد ، آن حضرت فرمود : زيرا او را غيبتي است طولاني و از مهرباني شديدي كه نسبت به دوستانش دارد به هر كسي كه او را به اين لقب كه به دولت او و حسرت خوردن از جهت غُربتش اِشعار دارد – ياد كند ؛ نظر مي فرمايد ؛ و از و از گونه هاي تعظيم او اين است كه غلام به حال تواضع براي ارباب خود بپاخيزد هنگامي كه مولاي جليلش به ديده شريفش به او نظر مي كند ، پس بپا خيزد و از خداند ، تعجيل فرجش را طلب نمايد .

اسلام همان اسلام است

سید محمد شیرازی

هشتم شعبان ، سالروز تخریب قبور مطهر ائمّۀ بقیع را به دست تاریک اندیشان وهابی یه محضر امام زمان علیه السّلام تسلیت عرض می کنیم.

منبع :

http://alshirazi.org/monasabat/1426/baghia/baghia.htm

جهان ، بازیچه یهود

خیلی وقت بود که دنبال این کتاب می گشتم ، خیلی نایاب است ... تا انکه به طور اتفاقی در یکی از وبلاگها به چشمم خورد. مطالعۀ این کتاب را به تمامی دوستان پیشنهاد می کنم :

نسخۀ پی دی اف کتاب (مناسب برای مطالعه و چاپ)

مطالعۀ کتاب به صورت آن لاین (که منبع کتاب هم محسوب می شود)

و با سپاس فراوان از وبلاگ " نابغه قرن بیستم در تألیفات "

از مطالعۀ این کتاب ، نکات زیادی دستگیرمان می شود ، یکی از اینها که برای من خیلی مهم است و تا قبل از این زیاد به فکر آن نبودم این بود که یهود و صهیونیسم هیچ فرقی با هم ندارند و هر دو به یک میزان خطرناک هستند و در ضمن پوچی و پوکی سخن آنهایی که ادعا می کنند صهیونیست ها با یهودیان فرق دارند به اثبات می رسد ؛ واقعاً معلوم نیست حاکمان جمهوری اسلامی از روی غرض و مرض این ادعا را می کنند و یا آن قدر احمق هستند که نمی توانند این مسائل را تحلیل کنند.

یهودیان تعلیم عقاید خود را بر غیر خودشان جایز نمی دانند (چون در دیدگاه آنها غیر یهودی اصلاً انسان به حساب نمی آید ، چه برسد به اینکه بیاید و پیرو آیین به اصطلاح راستین ایشان شود) ...به عنوان مثال : شما همۀ کتابخانه های ایران را بگردید ، ببینید می توانید حتی یک لغتنامۀ کوچک هم پیدا کنید که شامل فرهنگ لغات عبری باشد ؟ (مثل عبری به فارسی یا عبری به عربی یا عبری به انگلیسی) به هیچ وجه پیدا نخواهید کرد مگر برعکس آن چون همانطور که گفتم آنها حتی اجازه یادگرفتن زبانشان را به دیگران نمی دهند...  منظورم این است که با این اوصاف ، در آوردن حرف از آنها و دریافت اطلاعات از ایشان کاری بس دشوار و در اکثر اوقات غیر ممکن است ، اینجاست که ارزش این کتاب برای ما دوچندان میشود با اینکه حدود 40 سال از تألیف این کتاب می گذرد ، از سویی مطالب آن هنوز تازه و به درد بخور است ، ولی از سویی بعد از خواندن آن این سؤال به ذهن هر کسی می رسد که اکنون یهودیان بعد از گذشت 40 سال چه برنامه های تازه ای را برای بشریت تدارک دیده اند؟

آیا شخصی که حتی حکم تیمم را نمی داند شایسته خلافت است؟!

مشهور است كه عمر فتوا داده است : وقتى آب موجود نبود، نماز واجب ، ساقط است !! تا اينكه دسترسى به آب پيدا كنيد؟!! (1)

بخارى و مسلم در صحيح خود (در باب تيمم ) آورده اند که مردی در خلافت عمر به نزد او آمد و گفت: من جنب شده ام و آبی نبود که غسل کنم چه کار باید انجام دهم ؟

عمر گفت: هرگاه آب نیافتی نماز نخوان !!! ...............................

 وقتی عمار این حکایت را نقل کرد. عمر گفت: ای عمار! از خدا بترس!

عمار گفت: اگر  امر میکنی نقل این حدیث نکنم. عمر گفت: واگذاشتیم تو را به آنچه میخواهی. (2)

این درحالیستکه که در قرآن آمده: فان لم تجدوا مائا فتیمموا صعیدا طیبا. و رسول خدا صلی الله علیه و اله بسیار گفته بودند که اگر آب نباشد تیمم کنید. ...............................................

جهت مشاهده متن کامل لطفا اینجا را کلیک نمایید. 

نقد و تحلیل کتاب.

( جواب سوالات 1 تا 15 )

( جواب سوالات 16 تا 30)

( جواب سوالات 31 تا 45 )

( جواب سوالات 46 تا 60 )

(جواب سوالات 61 تا 75 )

( جواب سوالات 76 تا 90  )

( جواب سوالات 91 تا 115)

( جواب سوالات 116 تا 130 )

( جواب سوالات 131 تا 145 )

( جواب سوالات 146 تا 160  )

( جواب سوالات 161 تا 178)

***ضمنااز وب های ذیل جهت مناظره و نیز اظهار نظر در

خصوص این پست دعوت می شود:

۱ - حوزه علمیه اهل سنت قره بلاق 

۲ - وبلاگ حوزه علمیه اهل سنت خلیل آباد خواف

۳ - وبلاگ مکتب حضرت سمیه زاهدان

 ۴ - وبلاگ حوزه علمیه الصدیق اهل سنت بیرجند

 ۵ - وبلاگ مدرسه اهل سنت صلاح الدین ایوبی

 ۶ - سایت مدرسه اهل سنت اسماعلیه قشم

 ۷ - سایت مدرسه اهل سنت علوم دینی کلاله

۸ - مدرسه علوم دینی امام شافعی زیوه - ارومیه

۹ - وبلاگ طلاب اهل سنت تالش

۱۰- وبلاگ مدرسه دینی محمدیه هلر

۱۱- وبلاگ مجمع قرآن اهل سنت سنندج

 ۱۲- وبلاگ طلاب افغان مدرسه دارالعلوم زاهدان

۱۳ - سایت حوزه اهل سنت آق قلا استان گلستان

۱۴ - سایت حوزه علمیه اهل سنت عرفان آباد

۱۵ - حوزه علمیه اهل سنت اشاعه التوحید زاهدان

و نیز :

وبلاگ جوانان اهل سنت خواف

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

یکى از فضایل مهمّ و عبرت آموز حضرت على (علیه السلام)، بلکه از فضایل اهلبیت عصمت و طهارت (علیهم السلام)، در آیات سوره انسان مطرح شده است. هیجده آیه از سى و یک آیه این سوره، پیرامون این فضیلت بى نظیر سخن مى گوید. بخشى از آیات هیجده گانه فوق، پیرامون اصل ماجرا سخن مى گوید و چهارده آیه دیگر در مورد جزاء و پاداش عمل بزرگ آن خانواده گرانقدر بحث مى کند. شرح این مطالب در مباحث آینده خواهد آمد.
کتاب هاى فراوانى شأن نزول آیات مورد بحث را مطرح کرده اند. مرحوم علاّمه امینى در الغدیر شأن نزولى را که خواهیم آورد از ۳۴ کتاب از کتب اهل سنّت(۱)، و مرحوم قاضى نورالله شوشترى از ۳۶ کتاب از کتاب هاى آنان این مطلب را نقل کرده است.(۲) بنابراین شأن نزولى که مى آید در سرحدّ تواتر است. خلاصه شأن نزولى که مورد اتّفاق تمام منابع فوق است به شرح زیر است:

• شأن نزول آیه

امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) در سنّ طفولیّت بیمار شدند، پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) براى عیادت فرزندان بیمارش به خانه على و فاطمه (علیهما السلام) آمد، آن حضرت هنگامى که بیمارى نوه هاى عزیزش را مشاهده کرد، خطاب به على (علیه السلام) فرمود: «نذرى کنید، تا خداوند بیمارانتان را شفا دهد!»
على (علیه السلام) بلافاصله عرض کرد: «خداوندا ! اگر فرزندانم شفا یابند، سه روز روزه مى گیرم.» .........................................

پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) روز بعد امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) را، در حالى که رنجور و ضعیف شده بودند و از شدّت ضعف به خود مى لرزیدند مشاهده کرد و از این وضع ناراحت شد و از سوى دیگر چشم هاى گودرفته فاطمه (علیها السلام) بر ناراحتى و حزن پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) افزود، از على (علیه السلام)پرسید:
یا على! چرا بچّه ها این قدر ضعیف و رنجور شده اند؟ چرا رنگ دخترم فاطمه پریده است؟
حضرت على (علیه السلام)جریان را براى آن حضرت بازگو کرد، در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیات سوره انسان را بر رسول اکرم (ص) نازل کرد. ...................................................................

 جهت دسترسی به متن کامل لطفا اینجا را کلیک نمایید.

***ضمنااز وب های ذیل جهت مناظره و نیز اظهار نظر در

خصوص این پست دعوت می شود:

۱ - حوزه علمیه اهل سنت قره بلاق 

۲ - وبلاگ حوزه علمیه اهل سنت خلیل آباد خواف

۳ - وبلاگ مکتب حضرت سمیه زاهدان

 ۴ - وبلاگ حوزه علمیه الصدیق اهل سنت بیرجند

 ۵ - وبلاگ مدرسه اهل سنت صلاح الدین ایوبی

 ۶ - سایت مدرسه اهل سنت اسماعلیه قشم

 ۷ - سایت مدرسه اهل سنت علوم دینی کلاله

۸ - مدرسه علوم دینی امام شافعی زیوه - ارومیه

۹ - وبلاگ طلاب اهل سنت تالش

۱۰- وبلاگ مدرسه دینی محمدیه هلر

۱۱- وبلاگ مجمع قرآن اهل سنت سنندج

 ۱۲- وبلاگ طلاب افغان مدرسه دارالعلوم زاهدان

۱۳ - سایت حوزه اهل سنت آق قلا استان گلستان

۱۴ - سایت حوزه علمیه اهل سنت عرفان آباد

۱۵ - حوزه علمیه اهل سنت اشاعه التوحید زاهدان

و نیز :

وبلاگ جوانان اهل سنت خواف

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

در جنگ احد با حمله «خالد ابن ولید» به سپاه اسلام، مسلمین مضطرب شده و با شیوع خبر کشته شدن پیامبر بسیاری از ایشان من جمله ابوبکر و عثمان و عمر گریختند. در اینجا پس از ذکر نام فراریان سعی می کنیم اسنادی که در این مورد بدست آمده بررسی نمائیم.

همه بجز علی (ع) گریختند:
طبق نظر برخی از محققین شیعه و بعضی از اهل تسنن، در نبرد احد تمامی مسلمین جز امیرالمومنین (ع) فرار کرده اند اگرچه برای مدت کوتاهی رسول الله (ص) را تنها گذاشته اند. ما این نظر را بر اقوال دیگر (برخی از نقل ها گفته اند: «تنها علی و طلحه باقی ماندند» برخی گفته اند: «فقط علی و ابودجانه ماندند» عده ای دیگر گفته اند: «هفت تن از مهاجرین و هفت تن از انصار ماندند» و...) ترجیح دادیم زیرا:
1- علامه جعفر مرتضی عاملی در جلد ششم از کتاب «الصحیح من السیره النبی الاعظم» ص 175 قول قوشجی می گوید: «قوشجی پس از ذکر کشته شدن پرچمداران سپاه قریش- بدست علی (ع) و پیروزی علی الظاهر مسلمین- گفته است: [-سپس مسلمین مشغول جمع کردن غنائم شده- پس خالد از تنگه عینین عبور کرده و به- پیامبر (ص) حمله کرد، پس پیامبر (ص) را با شمشیر و نیزه ها و سنگ زدند تا آنجا که غش کرد و مردم همگی فرار کردند بجز علی (ع)، پیامبر پس از به هوش آمدن- به سوی دشمن- نظر کرده و – به علی (ع) – فرمود: گزند – این گروه- را از من بازدار!، پس علی (ع) – بر ایشان حمله کرده- و آنها را از پیامبر دور کرد- و ...- و بیشترین کشته شدگان از قریش- در این جنگ- بدست امیرالمومنین علی (ع) کشته شدند.» (شرح تجرید العقاید ص 486 و دلائل الصدق ج 2 ص 357 از آن)
2- در همان مدرک بالا از قول نورالابصار ص 87، و ارشاد شیخ مفید ص 51 و 52 و بحار الانوار ج 20 ص 69 و 86 و 87 و 113 و احتجاج ج 1 ص 199 و 200 آمده است: «کان الفتح یوم احد بصبر علی (رض): یعنی پیروزی در روز احد در اثر صبر علی (ع) – و مقاومت او- بدست آمد». (البته ممکن است برخی بگویند از این عبارت تنها این بدست می آید که علی (ع) در جنگ مقاومت بالایی داشته اما با دیدن قرائن دیگر، می شود گفت این عبارت دلالت بر مطلوب دارد.)
3- از ابن عباس نقل است که گفت: «علی (ع) چهار ویژگی- ممتاز- داشت: 1- اول نفر از عرب و عجم است که با پیامبر (ص) نماز خواند 2- در هر یورش و نبرد، پرچم و لوایش همراهش بود- و کسی نتوانست او را زمین زده و پرچمش را از دستش بیرون آورد- 3- او کسی است که به همراه پیامبر (ص) کسی که پیامبر را غسل داده و در قبر گذاشت. (مستدرک حاکم ج 3 ص 111- مناقب خوارزمی ص 21 و 22- ارشاد شیخ مفید و تیسیر المطالب ص 49)

تحلیل:
بنابر آنچه گذشت تنها کسی که باقی ماندن او با پیامبر یقینی است امیرالمومنین علی (ع) می باشد پس فراریان از جنگ تمام شرکت کنندگان در آن بجز علی (ع) می باشند. اما می دانیم بجز نقلهای مذکور نقل های دیگری نیز وجود دارد که در آنها بجز علی (ع) اشخاص دیگری را هم از باقی ماندگان در جنگ شمرده اند. پس باید به بررسی تک تک پرداخته و صحت و سقم خبر ثبات ایشان در جنگ را بدست آوریم.
از جمله روایاتی که در آن تعدادی بیش از هشت تن- در مورد باقیماندگان و ثابت قدمان در جنگ- ذکر شده، روایت واقدی است- در ج 1 ص 240 در این روایت آمده:«.... مع عصابه صبروا معه اربعه عشر رجلا، سبعه من المهاجرین و سبعه من الابصار....» ترجمه: «- وقتی خالد ابن ولید حمله کرد، همه فرار کردند، رسول خدا (ص)- و همراه او گروهی که چهارده تن می شدند باقی ماندند، هفت تن از این چهارده نفر از انصار و هفت تن دیگر از مهاجرین بودند...»
در بسیاری از نقلها تنها 2 نفر بعنوان ثابت قدمان ذکر شده اند در برخی دیگر 13 تن در برخی دیگر مثلا 7 تن و...، بنابراین اگر ما روایت فوق را بررسی کرده و بتوانیم ثابت کنیم تمام افراد مذکور در این روایت که از مهاجرین می باشند بجز علی (ع) فرار کرده اند و یا حداقل ثبات ایشان محل تردید است، می توانیم ثابت کنیم، تنها فردی که باقیماندش در تمام لحظات جنگ، یقینی است علی (ع) بوده. (به قید «تمام لحظات جنگ» و «یقینی بودن ثبات» توجه شود. زیرا در مورد برخی شخصیت ها مانند ابوبکر یا طلحه بعلت اختلاف نقلها، نمی توانیم ثابت کنیم ایشان فرار کرده و بازنگشته اند بلکه تنها می توانیم (اصل فرار کردنشان را- ولو برای برهه ای از زمان- اثبات کنیم) و اما در مورد انصار چون همگی به شهادت رسیده اند بحثی نخواهیم داشت.)

دسترسی به منبع مقاله

***ضمنااز وب های ذیل جهت مناظره و نیز اظهار نظر در

خصوص این پست دعوت می شود:

۱ - حوزه علمیه اهل سنت قره بلاق 

۲ - وبلاگ حوزه علمیه اهل سنت خلیل آباد خواف

۳ - وبلاگ مکتب حضرت سمیه زاهدان

 ۴ - وبلاگ حوزه علمیه الصدیق اهل سنت بیرجند

 ۵ - وبلاگ مدرسه اهل سنت صلاح الدین ایوبی

 ۶ - سایت مدرسه اهل سنت اسماعلیه قشم

 ۷ - سایت مدرسه اهل سنت علوم دینی کلاله

۸ - مدرسه علوم دینی امام شافعی زیوه - ارومیه

۹ - وبلاگ طلاب اهل سنت تالش

۱۰- وبلاگ مدرسه دینی محمدیه هلر

۱۱- وبلاگ مجمع قرآن اهل سنت سنندج

 ۱۲- وبلاگ طلاب افغان مدرسه دارالعلوم زاهدان

۱۳ - سایت حوزه اهل سنت آق قلا استان گلستان

۱۴ - سایت حوزه علمیه اهل سنت عرفان آباد

۱۵ - حوزه علمیه اهل سنت اشاعه التوحید زاهدان

و نیز :

وبلاگ جوانان اهل سنت خواف

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

ابوبکر پس از رحلت رسول الله (ص)  فدک را غصب کرد. او در مقابل حضرت زهرا مدعي بود که پيغمبران از قانون توارث خارج شده اند و ارث نمي گذارند . براي اثبات مدعاي خويش به حديثي تمسک نمود که راوي آن خودش بود و باعبارات مختلف در کتب نقل شده است .
ابوبکر به فاطمه گفت : من از رسول خدا شنيدم که مي فرمود : ما پيمبران طلا و نقره و زمين و خانه ارث نمي گذاريم .ارث ما ايمان و حکمت و دانش شريعت است . من به دستور رسول خدا عمل مي کنم و به صلاح او رفتار مي نمايم .

دلایل رد این حدیث پیش از این در پست دروغ بزرگ ابوبکر صدیق عنوان شده است . اما باید دانست که مسئله به همین جا ختم نمی شود.و مسئله دیگری وجود دارد و آن اینکه :

به راستی اگر ابوبکر این حدیث را از پیامبر(ص) شنیده بود، پس چرا در هنگام دفن پیامبر(ص) این مسئله را مطرح نکرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

زیرا بر طبق این حدیث پیامبر(ص) پس از مرگ هیچ ارثی از خود برجای نگذاشته است. و به همین دلیل اطرافیان ایشان نمی توانستند ایشان را در آن خانه به خاک بسپارند.

اینک علمای اهل سنت باید بگویند که محل دفن پیامبر (ص) چه حکمی دارد . آیا غصبی است یا نه؟؟؟؟؟؟ 

اگر غصبی است باید چکار کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

***ضمنااز وب های ذیل جهت مناظره و نیز اظهار نظر در

خصوص این پست دعوت می شود:

۱ - حوزه علمیه اهل سنت قره بلاق 

۲ - وبلاگ حوزه علمیه اهل سنت خلیل آباد خواف

۳ - وبلاگ مکتب حضرت سمیه زاهدان

 ۴ - وبلاگ حوزه علمیه الصدیق اهل سنت بیرجند

 ۵ - وبلاگ مدرسه اهل سنت صلاح الدین ایوبی

 ۶ - سایت مدرسه اهل سنت اسماعلیه قشم

 ۷ - سایت مدرسه اهل سنت علوم دینی کلاله

۸ - مدرسه علوم دینی امام شافعی زیوه - ارومیه

۹ - وبلاگ طلاب اهل سنت تالش

۱۰- وبلاگ مدرسه دینی محمدیه هلر

۱۱- وبلاگ مجمع قرآن اهل سنت سنندج

 ۱۲- وبلاگ طلاب افغان مدرسه دارالعلوم زاهدان

۱۳ - سایت حوزه اهل سنت آق قلا استان گلستان

۱۴ - سایت حوزه علمیه اهل سنت عرفان آباد

۱۵ - حوزه علمیه اهل سنت اشاعه التوحید زاهدان

و نیز :

وبلاگ جوانان اهل سنت خواف

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

در این پست ان دسته از احادیثی نبوی که صراحتا ولایت و خلافت مولا علی (علیه اسلام) را بیان می کند نقل از معتبرترین کتب اهل سنت ذکر می کنم که جای هیچ عذر و بهانه ای برای دوستان سنی مان باقی نماند و این عزیزان متوجه شوند که این ما نیستیم که می گوییم خلافت حق مسلم علی ( علیه اسلام) است بلکه خیلی از دانشمندان و علماء اهل سنت به این حقیقت انکار ناپذیر اعتراف کرده اند...

چند سئوال؟

1- این حدیث چه ربطی به خلافت مولانا علی بن ابیطالب (ع)  دارد؟

2- درستی و صحت این حدیث را از کتب معتیر اهل سنت بیان کنید...

 حدیث شریف منزلت

ابتدا حدیث فوق را مطرح می کنیم.

پیامبر در دفعات متعدد و در محافل مختلف ( که به همه ی ان اشاره خواهیم کرد) خطاب به امیرالمومنین علی (ع) می فرمود: اما ترضی ان تکونی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی

( آیا راضی نیستی که از من به منزله هارون از موسی باشی، الا انکه بعد از من پیغمبری نخواهد بود)

و گاهی به امت می فرمود:

علی منی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی

( علی از من است به منزله هارون از موسی الا انکه بعد از من پیغمبری نخواهد بود)

و در جایی دیگر : انت بمنزلتی هارون من موسی...

اسناد حدیث شریف منزلت از کتب و علماء  عامه(= اهل سنت)    

1- ابو عبدالله بخاری در ص 54 جلد 3 در کتاب (( مغازی)) در باب غزوه تبوک و در ص158 در کتاب ((بده الخلق صحیح)) خود در مناقب علی (ع)

2- مسلم بن حجاج در صفحات 236 و 237 جلد 2 کتاب (( فضل الصحابه)) در باب فضائل علی (ع) ،چاپ مصر سال 1290

3- امام احمد بن حنبل در ص 98 و 118 و 119 جلد اول (( مسند)) در وجه تسمیه ی حسنین و در ص 31 حاشیه جزء پنجم همان کتاب

4-امام ابو عبدالرحمن نسائی در ص 19 (( خصائص العلویه)) که در این باب،18 حدیث نقل نموده است.

5- محمد بن سوره ترمذی در ((جامع ))خود

6- حافظ ابن حجر عسقلانی در ص 507 جلد دوم (( اصابه))

7- ابن حجر مکی در ص 30 و 74 ((صواعق محرقه))  باب 9.

8- حاکم ابو عبدالله محمد بن عبدالله نیشابوری در ص 109 جلد سوم (( مستدرک))

9- جلال الدین سیوطی در ص 65 (( تاریخ خلفاء))

10- ابن عبدربه در ص 194 جلد دوم (( عقد الفرید))

11-ابن عبدالبر در ص 473 جلد دوم (( استیعاب)))

12- محمد بن سعد کاتب الواقدی در (( طبقات الکبری))

13- امام فخر رازی در (( تفسیر مفاتیح الغیب))

14- محمد بن جریر طبری در (( تاریخ و تفسیر طبری))

15- سید مومن شبلنجی در ص 68 (( نور البصار))

16- کمال الدین ابو سالم محمد بن طلحه شافعی در ص 17 (( مطالب سئول))

17- شهاب الدین همدانی شافعی درآخر مودت 7 ام از (( موده القربی)))

18- نورالدین علی بن محمد مالکی مکی معروف به ابن صباغ در  23 و5 12 (( فصول المهمه))

19- برهان الدین شافعی در ص 26 جلد دوم (( سیره الحلبیه))

20- مسعودی در ص 49 جلد دوم (( مروج الذهب))

21- شیخ سلیمان بلخی حنفی در باب 9 و 17 (( ینابیع الموده)) و مخصوصا در باب ( 6 یا 18) خبری از بخاری و مسلم و احمد حنبل و ترمذی و ابن ماجه و ابن مغازلی و خوارزمی و حمونی نقل نموده.

22- مولی علی متقی در ص 152 و 153 جلد ششم (( کنز العمال))

23-ابن مغازلی شافعی در (( مناقب))

24-موفق بن احمد خوارزمی در (( مناقب))

25- ابن اثیر جزری در (( اسد الغابه))

26- این کثیر دمشقی در (( تاریخ)) خود

27- علاء الدوله احمد بن محمد در (( عروه الوثقی))

28- ابن اثیر مبارک بن محمد شیبانی در (( جامع الاصول فی احادیث الرسول))

29- ابوالقاسم حسین بن محمد(راغب افهانی) در ص 212 جلد 2 ام (( محاضرات الادباء)) و دیگران از محقیقن علماء اهل سنت این حدیث شریف را با الفاظ مختلفه از جمع کثیری ار اصحاب رسول الله (ص) و دیگران نقل نمودند از قبیل:

1)خلیفه عمر بن الخطاب 2)سعد بن ابی وقاص 3)عبدالله ابن عباس(ابن عباس) 4) عبدالله بن مسعود

5)جابربن عبدالله انصاری 6)ابو هریره 7)ابو سعید خدری 8)جابربن سمره 9) مالک بن حویرث

10) براء بن عازب 11)زید بن ارقم 11) ابو رافع ( غلام ازاد شده ی پیامبر) 12) عبدالله بن ابی اوفی

13) ابن سریحه 14) حذیفه بن اسید 15)انس بن مالک 16)  ابوبرید اسلمی 17) ابوایوب انصاری

 این حدیث به تواتر ثابت شده است :

علامه شهیر جلال الدین سیوطی که یکی از فحول علماء اهل سنت است در (( رساله الازهار فی الاحادیث المتواتره)) این حدیث شریف را داخل در تواترات ضبط نموده و در (( ازاله الخفاء و قره العینین)) هم تصدیق و اثبات تواتر نموده است.

 نقل قول از خلیفه ی دوم عمر بن خطاب

ابوبکر محمد بن جعفر المطیری و ابواللیث نصربن محمد السمرقندی الحنفی در کتاب (( مجالس)) و محمد بن عبدالرحمن ذهبی در (( ریاض النضره)) و مولی علی متقی در (( کنز العمال)) و ابن صباغ مالکی در ص 125 (( فصول المهمه) نقلا از ((خصایص))  و امام الحرم در (( ذخایر العقبی)) و شیخ سلیمان بلخی حنفی در (( ینابیع الموده)) و ابن ابی الحدید معتزلی در ص 258 جلد 3 ام (( شرح نهج البلاغه)) از کتاب (( نقض العثمانیه)) شیخ ابو جعفر اسکافی که همگی از علمای اهل سنت هستند با مختصر اختلافی در الفاظ از ابن عباس(= حبر امت) نقل نمودند که گفت:

روزی عمر بن خطاب گفت واگذارید نام علی را( یعنی انقدر از او غیبت نکنید) زیرا من شنیدم از پیغمبر که فرمود: در علی سه خصلت است که اگر یکی از انها برای من که عمر هستم بود، دوست تر می داشتم از هر چه آفتاب بر او می تابد، انگاه گفت: اناء و ابوبکر و ابوعبیده بن الجراح و نفرمن اصحاب رسول الله و هو متکی علی علی بن ابیطالب، حتی ضرب بیده منکبیه، ثم قال: انت یا علی ! اول المومنین ایمانا و اولهم اسلاما، ثم قال: انت منی بمنزله هارون من موسی و کذب علی من زعم انه یحبنی و یبغضک.

معنی: من و ابوبکر و ابوعبیده جراح و عده ای از اصحاب حاضر بودیم. رسول اکرم تکیه داده بود به علی بن ابیطالب تا انکه زد بر شانه های علی و فرمود: تو ای علی ! اول مومنی هستی از حیث ایمان و اول مسلمین هستی از حیث اسلام. انگاه فرمود: ای علی تو از من به منزله هارونی از موسی و دروغ گفته است بر من کسی که گمان می کند مرا دوست می دارد، در حالی که تو را دشمن می دارد.

 مکانهایی که این حدیث از لسان مبارک پیامبر(ص) خارج شده

1- در مواخات اول که در مدینه بین مهاجر و انصار ایجاد برادری نمود

2- زمانی که رهسپار غزوه تبوک بود خطاب به صحابه و یاران خود فرمود( پیامبر در ان موقع علی(ع) را جانشین خود در مدینه گذاشته بود به ترس از انکه مشرکین مدینه اشوب نکنند)

3- در مسجد مدینه زمانی که علی (ع) انگشتر خود را در حال رکوع به سائلی بخشید ( ایه 55 مائده نیز در این هنگام در شان مولا نازل شد)...

و...

 شرح و تفسیر و توضیح این حدیث شریف

ابتدا توضیحی مختصری در باره هارون برادر حضرت موسی (ع) بدهم تا برادرانی که نمی دانند متوجه شوند.

هارون برادر حضرت موسی، وصی و جانشین او بود.( ایه ی 142 سوره اعراف). هارون صاحب مقام نبوت بعد از برادرش بودکه صراحتا ایات 161 سوره نساء و 52 سوره مریم به ان اشاره می کند. زمانی که موسی (ع)از جانب خدای سبحان مامور شد که به طرف ساحران برود و فرعون را هدایت و ارشاد کند از خداوند در خواستی کرد که ایه  27 تا 33 سوره طه به ان اشاره می کند.

[[ قال رب اشرح لی صدری و یسرلی امری و احلل عقده من لسانی یفقهوا قولی و اجعل وزیرا من اهلی هرون اخی اشدد به ازری و اشرکه فی امری: پروردگارا ! گشاده گردان برای من سینه مرا و آسان گردان برای من کار مرا (که تبلیغ رسالت است) بگشا گره از زبان من تا بفهمند کلنات مرا و قرار بده برای من وزیری از کسان من که ان هارون برادر من باشد محکم گردان پشت مرا و شریک ساز او را با من در امر من]]

همچنین زمانی که موسی به کوه طور برای عبادت رفت برادرش را جانشین خود کرد تا قوم به گمراهی کشیده نشود.(ایه  142  سوره ی اعراف )

بریم سر اصل مطلب:

علی منی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی

از این حدیث شریف که به نحو تواتر رسیده به ما سه خصیصه برای حضرت علی (ع) ثابت می شود:

یکی مقام نبوت که در معنا و حقیقت برای ان حضرت بوده، یکی هم مقام خلافت و وزارت ظاهری آن حضرت بعد از رسول الله و دیگر افضلیت ان حضرت بر تمام امت از صحابه و غیر هم.

چو انکه رسول اکرم ،علی را به منزله هارون معرفی نموده و حضرت هارون واجد مقام نبوت و خلافت حضرت موسی و افضل بر تمام بنی اسرائیل بوده است.

جناب هارون از جمله پیغمبرانی بود که استقلال در امر نبوت نداشت بلکه تابع شریعت برادرش حضرت موسی بود.حضرت علی هم تالی تلو مقام نبوت بوده ولی استقلال در امر نبوت نداشته، بلکه تابع شریعت خاتم الانبیاء حضرت محمد(ص) بوده.

غرض و مقصود رسول اکرم در این حدیث شریف آن است که به امت بفهماند همان قسمی که هارون واجد مقام نبوت بود ولی تابع پیغمبر اولوالعزمی مانند حضرت موسی بود، علی (ع) هم واجد مقام نبوت و با رتبه و مقام امامت در اطاعت شریعت باقیه خاتم الانبیاء (ص) بود که این خود خصیصه ی عالیه برای ان حضرت است.

ابن ابی الحدید معتزلی در (( شرح نهج البلاغه)) ذیل نقل این حدیث گوید که :

پیغمبر به این حدیث و بیان شریف اثبات کرد برای علی بن ابیطالب (رضی الله عنه) جمیع مراتب و منازل هارونی را از موسی و اگر حضرت محمد(ص) خاتم اللنبیاء نبود، هر آینه شریک در امر پیغمبری او هم بود ، ولی به جمله (( انه لا نبی بعدی)) می رساند که اگر بنا بود پیغمبری بعد از من بیاید، علی واجد ان مقام بود، لذا نبوت را استثناء نموده و انچه ما عدای نبوت است از مراتب و منازل هارونی در ان حضرت ثابت است.

محمد بن طلحه شافعی که یکی از اکابر و علماء اهل سنت است در اول ص19 کتاب خود یعنی (( مطالب السئول)) پس از کشف اسراری در بیان منزلت هارونی و توضیحاتی که می دهد اظهار نظر کرده و می گوید:

خلاصه از بینات انکه منزلت هارون از موسی ان بود که برادر و وزیر و بارز و شریک در نبوت و خلیفه موسی بر قومش بود، پس پیغمبر خاتم هم علی ( رضی الله عنه)  را در حدیث شریف صاحب مقام و منزلت قرار داد به اسثسناء نبوت. پس باقی می ماند برای او، انچه ما عدای نبوت است از برادری و وزارت و خلافت او بر قومش و این خصیصه از معارج شرافت و مدارج اولیاست برای علی( رضی الله عنه) .پس این حدیث منطوق و مفهوم دلالت دارد بر ثبوت این مزیه بزرگ برای ان حضرت و این حدیثی است که عموم اتفاق بر صحت ان دارند.

همین کلام را ابن صباغ مالکی یکی از علماء اهل سنت در ص 29 کتاب خود یعنی (( فصول المهمه)) اورده است.

یکی دیگر از علماء بزرگ اهل سنت بنام ملا علی بن سلطان محمد هروی قاری است که وقتی خبر فوت او به مصر رسید، علمای مصر در حضور زیاده از چهارد هزار نفر برای او نماز غیبت خواندند، صاحب تصانیف و تالیفات زیادی است. او در کتاب (( مرقاه شرح بر  مشکوه)) در شرح حدیث منزلت گفته: فیه ایماء الی انه لو کا بعده نبیا لکان علیا. در این حدیث اشاره است به اینکه اگر بنا بود بعد از خاتم الانبیاء پیغمبری باشد آن علی( رضی الله عنه) بود.

همچنین علامه شهیر جلال الدین سیوطی در اخر کتاب (( بغیه الوعاظ فی طبقات الحفاظ)) با ذکر سلسله روات تا به جابربن عبدالله انصاری که رسول اکرم به امیرالمومین فرمود: اما ترضی ان تکون منی بمنزله هرون من موسی الا انه لا نبی بعدی و لو کان لکنته.

معنی: آیا راضی نیستی که از من به منزله هارون از موسی باشی، الا انکه بعد از من پیغمبری نخواهد بود و اگر بود پیغمبر ان تو بودی.

و نیز میر علی همدانی شافعی فقیه شافعی اهل سنت در حدیت دوم از موده ششم در کتاب (( موده القربی)) از انس بن مالک روایت نموده که پیغمبر (ص) فرمود: ان الله اصطفانی علی الانبیاء فاختارنی و اختارلی وصیا و خیرت ابن عمی وصیی یشد عضدی کما یشد عضد موسی باخیه هارون و هو خلیفتی و وزیری و لو کان بعدی نبیا لکان علی نبیا و لکن لا نبوه بعدی.

معنی: به درستی که خداوند برگزید مرا بر انبیاء و اختیار نمود مرا ( به گزیدگی) پس اختیار نمود برای من وصیی و برگزید پسر عم ( علی) را وصی من و محکم نمود بازوی مرا، همچنان که محکم نمود بازوی موسی را به برادرش هارون و اوست ( یعنی علی) خلیفه و وزیر من. اگر بنا بود بعد از من پیغمبری هر اینه علی پیغمبر بود، و لکن بعد از من پیغمبری نخواهد بود.

نتایج:

 علی منی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی

علی از من است به منزله هارون از موسی الا انکه بعد از من پیغمبری نخواهد بود

پس با این مختصر دلایل که استوار بر دلیل و منطق است و از کتب معتبر اهل سنت بیان شد، همانطور که هارون خلیفه وجانشین موسی(ع)  بر قومش بود، علی(ع)  نیز خلیفه و جانشین خاتم الانبیاء (ص) برامتش می باشد.( ایه 142 اعراف صراحتا خلافت وجانشینی هارون را بیان می کند.)

همانطور که هارون( وصی و جانشین موسی) افضل بر بنی اسرائیل است، علی(ع) نیز افضل بر تمامی امت و صحابه است.

این حدیث را پیامبر(ص) در مسجد مدینه نیز بیان کردند که بنده انرا از روی کتب معتبر اهل سنت مفصلا توضیح می دهم...

ابن مغازلی فقیه شافعی در « مناقب»، جلال الدین سیوطی در « تفسیر در المنثور» و امام اصحاب حدیث احمد ثعلبی در « تفسیر کشف البیان» و سبط ابن جوزی در« تذکره خواص الامه» نزول ایه ولایت و نیز در ص 14 نقل می نماید از ابی ذر غفاری و اسماء بنت عمیس- زوجه ابوبکر- که گفتند:

روزی نماز ظهر را در مسجد بجا آوردیم و رسول اکرم نیز حاضر بود.سائلی وارد مسجد شد و از مردم تقاضای کمک کرد، احدی چیزی به او نداد و سائل دست هایش را به اسمان دراز کرد و گفت: خدایا شاهد باش در مسجد پیامبر و فرستاده ی تو چیزی به من ندادند...در این حال علی (ع) در رکوع نماز بود، با دست اشاره به انگشت خود نمود،سائل انگشتر را از انگشت علی (ع) بیرون اورد...پیامبر این قضیه را دید و سر مبارک به اسمان بلند کرد و عرض نمود:

اللهم ان اخی موسی سئلک فقال: رب اشرح لی صدرک و یسرلی امری—الایه الی قوله:... و اشرکه فی امری فانزل علیه قرآنا ناطقا، سنشد عضدک باخیک و نجعل لکمی سلطلنا فلا یصلون الیکما.

یعنی: خدایا ! برادرم موسی از تو سئوال نمود و گفت: خدایا ! گشاده گردان برای من سینه مرا و آسان گردان برای من امر و کار مرا در تبلیغ رسالت، تا انجا که گفت: شریک ساز برادرم هارون را در کنار من، پس نازل فرمود بر ان حضرت آیه ای را که به موسی فرموده بود ما تقاضای تو را پذیرفتیم و به هم دستی و وزارت برادرت هارون بازویت را قوی می گردانیم و به شما در عالم قدرت و حکومت می دهیم که هرگز به شما دست نیابند.

انگاه عرض کرد:اللهم و انا محمد صفیک و نبیک فاشرح لی صدری و یسرلی امری و اجعل لی وزیرا من اهلی علیا اشدد به ارزی

یعنی: خدایا ! من محمد برگزیده و پیغمبر تو هستم، پس کشاده گردان سینه مرا اسان کن برای من امر مرا قرار بده برای من وزیری از اهل من که ان علی باشد، قوی گردان به وجود او پشت مرا.

ابوذز می گوید: به خدا قسم هنوز دعای پیامبر تمام نشده بود که جبرئیل نازل شد و ایه انما ولیکم الله ورسوله و الذین امنوا و الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و هم راکعون ( ایه 55 سوره مائده)

یعنی: همانا ولی و سرپرست شما، فقط خدا و رسولش و کسانیند که ایمان اوردند، همان کسانی که نماز برپا داشته و در حال رکوع زکات می دهند.

معلوم شد دعای پیامبر(ص) مستجاب و علی (ع)  مانند هارون برای موسی به وزارت رسول اکرم برقرار گردید.

محمد بن طلحه شافعی یکی از علمای اهل سنت در ص 19« مطالب سئول» با شرح مفصلی اشاره به این معنی می نماید.

حافظ ابو نعیم اصفهانی در کتاب « منقبه المطهرین» و شیخ علی جفری در « کنز البراهین» و امام احمد بن حنبل در « مسند» و مولوی شهاب الدین علوی در « توضیح الدلایل» و جلال الدین سیوطی در « درالمنثور» از اسماء بنت عمیس و بعضی دیگر از ابن عباس نقل کردند که گفت:

اخذ رسول الله بیدی و بید علی بن ابیطالب اربع رکعات

سپس رسول خدا فرمود: اللهم سئلک موسی بن عمران و انا محمد اسئلک ان تشرح لی صدرک و تیسر لی امری و تحل عقده من لسانی یفقهوا قولی و اجعل لی وزیرا من اهلی علیا اشدد به ارزی و اشرکه فی امری.

ابن عباس گفت صدای منادی را شنیدم که گفت: یا احمد ! قد اوتیت ما سئلت ! ای احمد به تو عطا کردیم انچه سئوال نمودی.

انگاه رسول اکرم دست علی را گرفت، فرمود: دست ها را به سوی اسمان بردار! و از خدای خود درخواست بنما که چیزی به تو عطا کند. پس علی دستها را بلند نموده  عرض کرد: اللهم اجعل لی عندک عهدا و اجعلنی عندک ودا: خدایا ! قرار بده برای من نزد خودت عهدی و پدید ار برای من در نزد خودت محبت و مودت را.

جبرئیل نازل گردید و این ایه شریفه آخر سوره مریم را اورد:

ان الذین امنوا و عملو الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا ( ایه 96 مریم)

( انانکه ایمان اوردند نیکوکار شدند، خدای رحمان انان را محبوب می گرداند[یعنی: محبت و مودت ان را در دلهای مسلمین افکند])

اصحاب از این قضیه تعجب کردند،رسول اکرم فرمود:

مما تعجبون ان القران اربعه ارباع فربع فینا اهل البیت خاصا و ربع حلال و ربع حرام وربع فرائض و احکام و الله انزل فی علی کرائم القران.

یعنی:

از چه چیز تعجب می کنید؟ قران چهار قسمت است، یک ربع قران مخصوی ما اهل بیت است و یک ربع قران حلال و یک ربع حرام و یک ربع فرائض و احکام است.به خدا قسم نازل گردیده درباره علی کرائم قران مجید.

نتیجه:

شباهت بین حضرت علی (ع) و حضرت هارون(ع)

حضرت موسی کلیم الله به صراحت ایات قران مجید جناب هارون را خلیفه و جانشین خود قرار داد( ایه 142 اعراف) بنی اسرائیل را جمع نمود که طبق بعضی از اخبار هفتاد هزار نفر بودند و به انها تاکید نمود اطاعت امر هارون را که خلیفه و جانشین او می باشد، بکنند. انگاه به کوه طور رفت برای عبادت پروردگار...هنوز یک ماه تمام نشده بود که فتنه ی سامری بر پا شد، انقلاب و اختلاف کلمه در بنی اسرائیل ظاهر گردید، شخصی بنام سامری از نبود موسی استفاده کرد و گوساله ی طلا را  ساخت و ان را جلوه داد، بنی اسرائیل دسته دسته هارون خلیفه ی ثابت الخلافه ی حضرت موسی را تنها گذاشتند و اطراف سامری حقه باز را گرفتند، طولی نکشید هفتاد هزار نفر از  از همان بنی اسرائیل پاک نژاد که از حضرت موسی شنیده بودند که فرمود: هارون در غیاب من خلیفه است، از او اطاعت کرده و مخالفتش نکنید، به اغوای سامری گوساله پرست شدند. هر چه جناب هارون نالید و انها را منع از عمل شنیع نمود گوش نداده بلکه در صدد قتلش برامدند....

چنانچه ایه 150 سوره اعراف بیان میدارد که : جناب هارون به برادرش حضرت موسی در موقع برگشتن درد دل نمود که: ان القوم استضعفونی و کادوا یقتلونی ! ( انها مرا خار و زبون داشتند و نزدیک بود مرا به قتل برسانند)

همچنین بعد از وفات رسول الله همان مردمی که مکرر از پیامبر به صراحت و کنایت شنیده بودند علی خلیفه من می باشد، همان قسمی که هارون خلیفه موسی بود، علی را رها نموده، روی هوای نفس و حب جاه و بعضی از روی عداوت با بنی هاشم و جمعی از جهت حقد و کینه و حسد و بغضی که نسبت به علی داشتند، تشکیلات خصوصی دادند، چنانچه امام غزالی یکی از اکابر و علمای اهل سنت  در اول مقاله چهارم « سر العالمین» اشاره به این معنی نموده و صریحا می نوسد (( حق را پشت سر انداخته، برگشتند به جهالت اولیه)).

یکی از علماء و مورخین اهل سنت بنام ابو محمد عبدالله بن مسلم قتیبه باهلی دینوری، قاضی معروف دینور در ص 14 جلد اول « الامامه و السیاسه» قضیه سقیفه را مفصلا توضیح می دهد تا انجا که می گوید:

وقتی آتش بردند در خانه علی ( رضی الله عنه) و با تهدید و فشار ان حضرت را به مسجد اوردند و گفتند بیعت کن و الا گردنت را می زنیم، حضرت خود را به قبر پیامبر رسانید و گفت، همان کلماتی که خداوند در قران از قول هارون به موسی نقل نموده که: ان القوم استضعفونی و کادوا یقتلونی.

به همین جهت شباهت تام بین امیر المونین و هارون است که این عالم سنی به ان اشاره کرده.

به همین جهت انکه پیغمبر (ص) علی (ع) را در این حدیث شبیه هارون می نماید، ان است که به امت بفهماند همان معامله ای که بنی اسرائیل با هارون کردند، بعد از وفات من با علی (ع) می کنند. لذا علی (ع) هم برای اثبات این معنی وقتی فشا رامت و سیاست بازی بعضی از افراد را دید که تا پای قتل او ایستادند، خطاب به قبر مبارک پیغمبر (ص) همان ایه ای را قرائت نمود که خداوند از درد دل هارون به موسی خبر داده . ان القوم استضعفونی و کادوا یقتلونی.

 ( سبحان الله)

نتیجه:

همان قسمی که موسی کلیم الله در غیبت چهل روزه خود، امر امت را به خودشان وانگذارد و هارون را که افضل از همه ی بنی اسرائیل بود خلیفه و وصی خود قرار داد، تا امر نبوت در فقدان اومختل نشود، پیغمبر خاتم هم که شریعتش اکمل و دستوراتش اتم و قوانینش تا روز قیامت باقی و پایدار است به طریق اولی، باید مردم جاهل را به خودشان وانگذارد تا مردم نادان، حیران نمانند و شریعت به دست جهال نیفتد، تا هر کس به میل خود دران تصرف نماید، یکی به « رای» و « قیاس» خود عمل نماید و دیگری تفریق شریعت و طریقت کند تا فرصت به دست راه زنان و خاندان ملعون بنی امیه نیفتد...

حال از برادران اهل سنت سئوال می کنم این عمل بنی اسرائیل و تمرد از اوامر حضرت موسی و تنها گذاشتن خلیفه منصوص ان حضرت یعنی هارون و به اغوای سامری حقه باز ، گوساله پرست شدن دلیل بر بطلان خلافت هارون و حقانیت سامری و گوساله ی ساخته او می باشد ؟

مگر پیامبر علی ( علیه اسلام) را به منزله ی هارون از موسی به خود معرفی نکرد؟

مگر در این حدیث ،پیغمبر ،وصی و جانشین خود را در نبودنش به امت معرفی نکرد؟

و بنابراین  ایا تمرد از اوامر حضرت محمد (ص) و تنها گذاشتن علی ( علیه اسلام) دلیل بر بطلان خلافت او و حقانیت بعضی از افراد است؟؟؟

این بحث نسبتا طولانی را درهمین جا به پایان می رسانم و از دوستان و برادران اهل سنت می خواهم دقیقا مطالب را بخوانند تا متوجه حقیقت شوند. بنده هر چه در این مقاله مطرح کردم همگی از روی عقل ومنطق و از روی کتب معتبر اهل سنت بود.هیچ مطلبی را از کتب شیعه انخاب نکردم. در کتاب های شیعه روایت ها کامل تر و با جزئیات بیشتری امده است. اگر من می خواستم این مطالب را از کتب شیعه انتخاب کنم وبلاگم می شد « مثنوی هفتاد من».  به این دلیل و برای اینکه دوستان خوب سنی ام را متقاعد کنم از کتب معتبر خودشان روایت ها و احادیث را بیان کردم که دیگر جایی هیچ شک و تردیدی باقی نماند...

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

منبع

***ضمنااز وب های ذیل جهت مناظره و نیز اظهار نظر در

خصوص این پست دعوت می شود:

۱ - وبلاگ حوزه علمیه اهل سنت خلیل آباد خواف

۲ - وبلاگ مکتب حضرت سمیه زاهدان

۳ - حوزه علمیه اهل سنت اشاعه التوحید زاهدان

 ۴ - وبلاگ حوزه علمیه الصدیق اهل سنت بیرجند

 ۵ - وبلاگ مدرسه اهل سنت صلاح الدین ایوبی

 ۶ - سایت مدرسه اهل سنت اسماعلیه قشم

 ۷ - سایت مدرسه اهل سنت علوم دینی کلاله

۸ - مدرسه علوم دینی امام شافعی زیوه - ارومیه

۹ - وبلاگ طلاب اهل سنت تالش

۱۰- وبلاگ مدرسه دینی محمدیه هلر

۱۱- وبلاگ مجمع قرآن اهل سنت سنندج

 ۱۲- وبلاگ طلاب افغان مدرسه دارالعلوم زاهدان

۱۳ - سایت حوزه اهل سنت آق قلا استان گلستان

۱۴ - سایت حوزه علمیه اهل سنت عرفان آباد 

و نیز :

وبلاگ جوانان اهل سنت خواف

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

پيامبر اسلام در سال هفتم هجرت تصميم به خلع سلاح يهوديان خيبر گرفت.انگيزه رسول الله در اين اقدام دو امر بود:

1- خيبر به صورت كانون توطئه و فتنه بر ضد حكومت نوبنياد اسلامى در آمده بود و يهوديان اين قلعه بارها با دشمنان اسلام در حمله به مدينه همكارى داشتند،بويژه در جنگ احزاب نقش مهمى در تقويت‏سپاه احزاب داشتند.

2- گرچه در آن زمان ايران و روم به صورت دو امپراتورى بزرگ،با يكديگر جنگهاى طولانى داشتند،ولى ظهور اسلام به صورت يك قدرت سوم براى آنان قابل‏تحمل نبود،ازينرو هيچ بعيد نبود كه يهوديان خيبر آلت دست كسرى يا قيصر گردند و با آنها براى كوبيدن اسلام همدست‏شوند و يا همانطور كه مشركان را بر ضد اسلام جوان تشويق كردند،اين دو امپراتورى را نيز براى درهم شكستن قدرت اين آيين نوخاسته تشويق كنند.

اين مسائل نبي اكرم را بر آن داشت كه با هزار و ششصد نفر سرباز رهسپار خيبر شود.

قلعه‏هاى خيبر داراى استحكامات بسيار و تجهيزات دفاعى فراوان بود و مردان جنگى يهود بشدت از آنها دفاع مى‏كردند.

با مجاهدتها و دلاوريهاى سربازان ارتش اسلام قلعه‏ها يكى پس از ديگرى اما به سختى و كندى سقوط كرد ولى دژ«قموص‏»كه بزرگترين دژ و مركز دلاوران آنها بود،همچنان مقاومت مى‏كرد و مجاهدان اسلام قدرت فتح و گشودن آن را نداشتند و سردرد شديد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مانع از آن شده بود كه خود پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در صحنه نبرد شخصا حاضر شود و فرماندهى سپاه را بر عهده بگيرد،ازينرو هر روز پرچم را به دست‏يكى از مسلمانان مى‏داد و ماموريت فتح آن قلعه را به وى محول مى‏كرد ولى آنها يكى پس از ديگرى بدون اخذ نتيجه باز مى‏گشتند.روزى پرچم را به دست ابو بكر و روز بعد به عمر داد و هر دو نفر بدون اينكه پيروزى به دست آورند به اردوگاه ارتش اسلام بازگشتند.

تحمل اين وضع براى رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم بسيار سنگين بود.حضرت با مشاهده اين وضع فرمود:«فردا اين پرچم را به دست كسى خواهم داد كه خداوند اين دژ را به دست او مى‏گشايد;كسى كه خدا و رسول خدا را دوست مى‏دارد و خدا و رسولش نيز او را دوست مى‏دارند» ⁽¹⁾ .آن شب ياران پيامبر اسلام در اين فكر بودند كه فردا پيامبر اعظم پرچم را به دست چه كسى خواهد داد؟هنگامى كه آفتاب طلوع كرد سربازان ارتش اسلام دور خيمه پيامبر را گرفتند و هر كدام اميدوار بود كه حضرت پرچم را به دست او دهد.در اين هنگام پيامبر فرمود:

على كجاست؟عرض كردند:به درد چشم دچار شده و به استراحت پرداخته است. رسول الله فرمود: امام على را بياوريد.وقتى امير مؤمنان عليه السلام آمد،حضرت براى شفاى چشم او دعا كرد و به بركت دعاى رسول الله ناراحتى على عليه السلام بهبود يافت.آنگاه پرچم را به دست او داد.

على عليه السلام گفت:

يا رسول الله آنقدر با آنان مى‏جنگم تا اسلام بياورند.پيامبر فرمود:به سوى آنان حركت كن و چون به قلعه آنان رسيدى،ابتداءا آنان را به اسلام دعوت كن و آنچه در برابر خدا وظيفه دارند(كه از آيين حق الهى پيروى كنند)به آنان يادآورى كن.به خدا سوگند اگر خدا يك نفر را به دست تو هدايت كند،بهتر از اين است كه داراى شتران سرخ موى باشى. ⁽²⁾ ، ⁽³⁾ على عليه السلام رهسپار اين ماموريت‏شد و آن قلعه محكم و مقاوم را با شجاعتى بى‏نظير فتح نمود.

پى‏نوشت‏ها:

1)«لاعطين هذه الراية غدا رجلا يفتح الله على يديه،يحب الله و رسوله و يحبه الله و رسوله.«ابن عبد البر»گفتار پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم را به اين صورت نقل كرده است:«لاعطين الراية رجلا يحب الله و رسوله ليس بفرار يفتح الله على يديه‏»(الاستيعاب في معرفة الاصحاب،چاپ اول،بيروت،دار احياء التراث العربي،1328 ه.ق،ج 3،ص 36).

2)شتران سرخ موى مرغوبترين و گرانترين شترها بود.

3)مسلم بن الحجاج القشيرى،صحيح المسلم،قاهره،مكتبة محمد علي صبيح(بى‏تا)ج 7،ص 121.اين ماموريت‏بزرگ على عليه السلام و بيان پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم درباره او با اندكى تفاوت،در منابع ياد شده در زير نيز آمده است: -عبد الملك بن هشام،السيرة النبوية،تحقيق:مصطفى السقا،ابراهيم الابياري و عبد الحفيظ شلبي،قاهره،مكتبة مصطفى البابي الحلبي،(افست مكتبة الصدر تهران)1355 ه.ق،ج 3،ص 349. -ابن اثير،الكامل في التاريخ،بيروت،دار صادر،1399 ه.ق،ج 2،ص 219. -الحاكم النيشابوري،المستدرك على الصحيحين،اعداد:عبد الرحمن المرعشي،چاپ اول،بيروت،دار المعرفة،1406 ه.ق،ج 3،ص 109. -محمد بن اسماعيل البخاري،صحيح البخاري،قاهره،مكتبة عبد الحميد احمد حنفي،1314 ه.ق،ج 5،ص 18.

منبع مقاله

***ضمنااز وب های ذیل جهت مناظره و نیز اظهار نظر در

خصوص این پست دعوت می شود:

۱ - وبلاگ حوزه علمیه اهل سنت خلیل آباد خواف

۲ - وبلاگ مکتب حضرت سمیه زاهدان

۳ - حوزه علمیه اهل سنت اشاعه التوحید زاهدان

 ۴ - وبلاگ حوزه علمیه الصدیق اهل سنت بیرجند

 ۵ - وبلاگ مدرسه اهل سنت صلاح الدین ایوبی

 ۶ - سایت مدرسه اهل سنت اسماعلیه قشم

 ۷ - سایت مدرسه اهل سنت علوم دینی کلاله

۸ - مدرسه علوم دینی امام شافعی زیوه - ارومیه

۹ - وبلاگ طلاب اهل سنت تالش

۱۰- وبلاگ مدرسه دینی محمدیه هلر

۱۱- وبلاگ مجمع قرآن اهل سنت سنندج

 ۱۲- وبلاگ طلاب افغان مدرسه دارالعلوم زاهدان

۱۳ - سایت حوزه اهل سنت آق قلا استان گلستان

۱۴ - سایت حوزه علمیه اهل سنت عرفان آباد

و نیز :

وبلاگ جوانان اهل سنت خواف

اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق