كتاب منتخب الاثر به نقل از كتاب مرات الكمال از الدمعت الساكبه از شيخ محمد بن عبدالجبار آمده كه وي در كتاب مشكات الانوار گفته :

هنگامي كه دِعْبِل قصيده معروف خود را بر حضرت امام رضا عليه السّلام خواند و امام قائم عجل ا... تعالي فرجه را ياد كرد ، امام رضا عليه السّلام دست خود را بر سر نهاد و به عنوان تواضع بپا ايستاد و براي فرج آن جناب دعا كرد .

در كتاب الزام الناصب به نقل از تنزيه الخاطر آورده كه : از امام صادق عليه السّلام سبب بپا خواستن هنگام ياد نمودن لفظ قائم از القاب حضرت حجت عليه السّلام سؤال شد ، آن حضرت فرمود : زيرا او را غيبتي است طولاني و از مهرباني شديدي كه نسبت به دوستانش دارد به هر كسي كه او را به اين لقب كه به دولت او و حسرت خوردن از جهت غُربتش اِشعار دارد – ياد كند ؛ نظر مي فرمايد ؛ و از و از گونه هاي تعظيم او اين است كه غلام به حال تواضع براي ارباب خود بپاخيزد هنگامي كه مولاي جليلش به ديده شريفش به او نظر مي كند ، پس بپا خيزد و از خداند ، تعجيل فرجش را طلب نمايد .